26 oktober 2025
BRUSSEL — De zaal is nog niet stil of het eerste woord slaat in als een hamerslag: “Angst.” Niet als bijproduct van een crisis, maar als gereedschap. Het is de rode draad van een avond in het Europees Parlement met een titel die geen twijfel laat: “Pandemiepolitiek: Angst als een Blauwdruk voor Wereldwijde Controle!”
Op het podium: Europarlementariër Christine Anderson als gastvrouw, de Vlaamse apotheker en parlementariër Freija Van den Driessche, de Duitse arts en oud‑Bundestag‑lid Dr. Wolfgang Wodarg. Aan het einde vat MEP Gerolf Annemans samen; MEP Gheorghe Piperea sluit af met korte, felle opmerkingen.
De inzet: “We zullen laten zien hoe een paradigma is verschoven”.
Christine Anderson opent strijdbaar. Ze blikt terug op 2020 en verwijst naar een Duits overheidsdocument dat, zegt ze, bewust inzet op schokeffect: als kinderen niet netjes meedoen, zouden “opa en oma kunnen sterven.” Voor haar is het emblematisch: angst als beleidsontwerp. Ze schetst een verhaallijn vanaf de Mexicaanse griep in 2009, waar volgens haar een poging tot een “totale controle‑staat in de volksgezondheid” mislukte, en dan ging vervolgens naar COVID‑19, waar dezelfde logica wél voet aan de grond kreeg. Daarna kondigt ze “drie perspectieven” aan: het persoonlijke en wetenschappelijke van Van den Driessche, het medische en politieke van Wodarg, en het Europese slotkader van Annemans.
Freija Van den Driessche — Vrijheid, wetenschap, politiek.
1) Het persoonlijke kantelpunt
Van den Driessche begint als mens en moeder. In het begin, zegt ze, was er angst. Het kantelmoment komt 21 juni 2020: de geboorte van haar dochter. Ondanks negatieve PCR en geen symptomen moet ze een masker dragen tijdens de bevalling. “Dit is geen zorg meer; dit is controle.” Ze verbindt het met wat ze als dehumanisering ervaart: mensen die alleen sterven, jongeren die de rekening betalen, de samenleving die verengd raakt tot een teller coronadoden.
2) De wetenschappelijke laag.
Daarna de methoden en data. Volgens haar verdween tijdens COVID de ruimte om vragen te stellen. Ze noemt uitspraken van een universiteitsbestuurder die onderzoek naar vaccinnadelen als “schadelijk voor de volksgezondheid” bestempelt. “Juist daarom,” zegt ze, “moet je die nadelen onderzoeken: vaccins worden aan gezonde mensen gegeven.”
- Kwaliteit en residueel DNA – Ze verwijst naar metingen en publicaties waarin DNA‑resten in mRNA‑vaccins boven drempels worden gerapporteerd en vraagt om onderzoek naar mogelijke consequenties.
- Preklinische trajecten – Ze spreekt over “shortcuts” in toxicologie.
- Frameshift‑eiwitten – Volgens haar kunnen die ontstaan; de klinische betekenis moet worden onderzocht.
- PEG‑lipiden en antistoffen – Herhaald boosteren zou antistoffen tegen PEG kunnen aanwakkeren, wat invloed kan hebben op andere PEG‑gebaseerde therapieën.
Over de opzet van de mRNA‑studies is ze stellig: de primaire uitkomst was “PCR‑positief plus één symptoom.” Hospitalisatie en sterfte zaten niet in het ontwerp, zegt ze, en de studiepopulatie (jong, gezond) week af van de doelpopulatie (o.a. ouderen en immuun‑gecompromitteerden).
Maskers worden haar tweede dossier. Ze noemt een overheids‑factcheck die stelde dat maskers de ademhaling van kinderen niet hinderen; Van den Driessche noemt dat strijdig met gezond verstand en wijst naar een meta‑analyse waaruit volgens haar volgt dat gemeentelijke maskerplicht weinig tot geen effect had op “corona‑achtige” ziekte. Ze zegt dat het onderzoeksteam politieke druk ondervond.
COVID Safe Ticket (CST): eerst verkocht als teruggeven van vrijheid voor reizen, daarna voorwaarde voor alles, tot ijsbanen voor 12‑jarigen aan toe. Ze verwijst naar een burgerpetitie: wetenschappelijke basis voor de leeftijdsgrens? “Niet aanwezig,” luidt volgens haar het antwoord, “politieke beslissing.” Een voorstel tot evaluatie zou weggestemd zijn.
3) De politieke laag.
Ze komt met bedragen en aantallen:
- Organisatiekosten van een Vlaamse campagne (zonder vaccinaankoop): €2,5 miljoen.
- Restvoorraden:
- XBB 2023 – 1.754.000 doses over, −80°C opgeslagen, verlopen in januari; er was nog geen besluit wat ermee te doen.
- GN1 (vorige campagne) – 350.000 doses over, lopen af in de komende maanden.
Vaccins in Vlaanderen zijn, zegt ze, gratis en zonder huisartscontrole beschikbaar geweest, tegen een advies van de Hoge Gezondheidsraad in. Ze wijst op een verschil tussen FDA (VS: 65+ en onderliggende aandoeningen) en EMA (EU: geen leeftijdsgrens).
Privacy: de Vlaamse Gegevensbeschermingsautoriteit zou hebben gewaarschuwd dat tijdelijke COVID‑maatregelen inmiddels worden genormaliseerd, o.a. in contacttracing. Samengevat in haar woorden: het uitzonderlijke is standaard aan het worden.
Quote – Van den Driessche
“1.754.000 XBB‑vaccins liggen in de vriezer en zijn verlopen; 350.000 GN1‑doses lopen af. Kranten wilden die cijfers niet publiceren.”
Dr. Wolfgang Wodarg: “Van SARS tot mpox: een test‑pandemie”.
Seizoenen, vliegen en testen.
Wodarg begint bij de biologie van seizoenen: virussen floreren onder bepaalde omstandigheden, en de mens reist wereldwijd. “We wisselen continu microben uit.” Maskers, zegt hij, zijn voor virussen “open ramen.” Hij verwijst naar langjarige observaties: mensen worden ziek van vele verwekkers; je vindt wat je test.
Case‑definities en “de pandemie van de test”
Hij pakt de WHO‑case‑definitie van COVID‑19 erbij: PCR‑positief is case, met of zonder symptomen; symptomen plus contact is ook case, zelfs met negatieve PCR. Volgens hem is dat administratie, geen geneeskunde. “We spreken over ik had COVID,” zegt hij, “terwijl het contact met een positief geteste kan zijn geweest.”.
In zijn lezing verdween influenza in 2021 vooral omdat er niet naar gezocht werd, “je vindt wat je test.” Hij noemt het een test‑pandemie.
Instellingen en belangen.
De WHO is voor Wodarg normsteller en marktmaker: een PHEIC uitroepen, ICD‑codes toekennen, dát bepaalt geldstromen, zegt hij. Hij spreekt over institutionele corruptie: embedded lobbyisten, eigen media en wetenschappelijke uitgeverijen, gekochte ngo’s, revolving doors. Het resultaat: beleidskeuzes die volgens hem niet door publiek belang, maar door financieel belang worden gedreven.
Ebola, mpox en het theater van beelden.
Ebola 2014: volgens Wodarg dook een variant op die normaal 3.000 km verderop voorkomt. Hij linkt dat aan een VS‑lab “aan de overkant van de grens” dat met hemorragische‑koortsvirussen werkte. In zijn lezing werden 11.000 doden “gebruikt” om genetische injecties te valideren en op de markt te brengen; hij leest financierings‑dankwoorden voor uit een rapport.
Mpox: hij toont een “quiz” met zeven huidfoto’s; de les: alles kan mpox heten als de PCR positief is. Het is zijn illustratie van diagnostiek door testkeuze.
Oversterfte en instellingen.
Met grafieken schetst hij 2020 in Duitsland: jongeren geen oversterfte. Pas na 1 oktober 2020 stijgt sterfte bij ouderen in instellingen. Zijn verklaring: verplichte PCR‑tests voor personeel; positieven moesten thuisblijven; zorg viel weg; ouders stierven door gebrek aan verzorging; familie mocht niet helpen. Het jaar daarna, zegt hij, zie je oversterfte bij jongere groepen “vanaf het moment dat de injecties beginnen.”
“Pandemie van de ongevaccineerden” en definities.
Hij wijst op de definitie “volledig gevaccineerd”: pas 14 dagen na de laatste dosis. Sterfgevallen in de eerste twee weken na injectie worden niet aan “gevaccineerd” toegeschreven. In zijn lezing verklaart dat de slogan “pandemie van de ongevaccineerden”.
Hydroxychloroquine, midazolam en beademing.
Hier neemt Wodarg nadrukkelijk de tijd. Volgens hem zijn er drie grote WHO‑studies geweest met hydroxychloroquine in hoge doses waarin “duizenden mensen zijn gestorven.” Hij stelt dat rode bloedcellen kunnen hemolyseren bij zulke doseringen en wijst op kwetsbare groepen. Hij zegt dat hij juli 2020 al publiceerde dat dit gaande was; WHO zou plots de studies hebben gestopt.
In het Verenigd Koninkrijk, zegt hij, werd midazolam toegediend vóór intubatie; kwetsbare ouderen kwamen daar niet meer van terug. In New York zouden volgens hem overdoseringen en verkeerde protocollen tot sterfte hebben geleid. Zijn conclusie: patiënten stierven aan beleid.
Distributie, batches en “een gigantisch experiment”
Volgens Wodarg speelde de militaire logistiek een sleutelrol in de vaccin‑uitrol. Hij zegt dat men per batch wist wie wat kreeg, en dat flacons niet identiek waren: DNA, verontreinigingen of juist bijna niets. Hij spreekt van “een gigantisch experiment” met in Duitsland 190 miljoen toedieningen.
De WOD‑formule en subsidiariteit
Hij eindigt met zijn WOD‑formule:
Resilience = Transparantie / (Systeemgrootte × Complexiteit).
Hoe groter en complexer het systeem, hoe minder transparantie en hoe minder burgers kunnen ingrijpen. Zijn remedie: echte subsidiariteit, laat lagere niveaus zeggen wat ze níét kunnen, in plaats van dat de top het definieert.
Quote – Wodarg.
“Hydroxychloroquine in hoge doses en midazolam hebben mensen gedood. Dát waren geen medische fouten; dát waren protocollen.”
Gerolf Annemans — “De QR‑maatschappij werd een blauwdruk”.
In zijn slotbeschouwing trekt Gerolf Annemans lijnen naar huidige EU‑dossiers. Volgens hem was COVID‑19 “de proeftuin” voor centralisatie en sturing. Hij noemt vijf dossiers:
- Digitale euro (CBDC) – “Programmeergeld” dat kan bepalen wat je mag kopen, wanneer, en zelfs quota kan opleggen.
- Digitale identiteit / wallet – Neutraal gepresenteerd, maar in zijn ogen poortwachter die toegang tot diensten conditioneert.
- Chatcontrole – Scannen van privé‑berichten “voor kinderbescherming”; het einde van vertrouwelijke communicatie.
- Digital Services Act – Institutionalisering van censuur via desinformatie‑kaders en fact‑checkers.
- “Democracieshield” – Een Brussels filter op legitieme meningen.
Hij sluit met een citaat dat door de zaal echoot: “Never give in.”
Gheorghe Piperea: “Crises bevriezen rechten”.
Gheorghe Piperea (ECR) vat zijn drie lessen samen:
- Crises worden gebruikt of uitgevonden om rechten te bevriezen “voor het grotere goed.”
- Gesponsorde wetenschap is pseudo‑wetenschap; daardoor verliezen mensen vertrouwen in geneeskunde.
- Autoriteiten liegen, stelen, censureren en verheerlijken de “nobele leugen”, burgers moeten democratie verdedigen als enige alternatief voor totalitarisme.
Waarom deze avond blijft hangen.
Omdat de sprekers één verhaal vertelden in verschillende talen:
- Dat angst niet alleen is ontstaan, maar is gebruikt.
- Dat testen en definities mee bepalen wat werkelijkheid wordt.
- Dat noodmaatregelen blijven plakken.
- Dat digitale infrastructuur, ID, programmabele valuta, bericht‑scans, de volgende laag vormt.
- En dat beleidsprotocollen, zoals bij hydroxychloroquine en midazolam, volgens Wodarg zelf doden veroorzaakten.
Van den Driessche vult dat aan met bedragen, voorraadcijfers, leeftijdsgrenzen en privacy‑waarschuwingen; Annemans met dossiers die de kooi vormgeven; Piperea met de democratische consequentie. Anderson houdt de omlijsting vast: het schokeffect werd strategie, de strategie een blauwdruk.
Epiloog: een zaal die niet leeg wil lopen.
Er is geen tijd voor plenaire vragen. Anderson nodigt iedereen uit voor nazit en één‑op‑één. De stoelen schuiven, maar de gesprekken blijven plakken: over CST’s en ijsbanen, 80°C‑vriezers, maskers op kraamafdelingen, WHO‑codes en chatcontrole.
Niemand weet hoe het verhaal eindigt. Maar iedereen die hier zat, kent nu het script zoals het in Brussel is voorgelezen.
Verantwoording
Dit stuk is volledig gebaseerd op de gepubliceerde Youtube video van Cristine Anderson, (inclusief opening van Christine Anderson, de toespraak van Freija Van den Driessche, de lezing van Dr. Wolfgang Wodarg, de samenvatting van MEP Gerolf Annemans en de slotopmerkingen van MEP Gheorghe Piperea). Alle beweringen, aantallen en citaten zijn aan deze sprekers toegeschreven zoals zij ze die avond brachten. ■
Bron: Christine Anderson, MdEP op YouTube.
